Prosto o

Wszystkie maniery, jakie są odmienne od przyjętych norm, są przez społeczeństwo traktowane z rezerwą. Podobnie jest w podejściu do dzieci z autyzmem. Chociaż wydaje się to powszechnie znany temat, zaś eksperci perswadują, iż takich osób nie wypada unikać, większość społeczeństwa czuje się w ich towarzystwie nieswojo. Czym jest choroba autystyczna? W jaki sposób wspomóc dziecko, które posiada to zaburzenie?

Ustawicznie podejmowane wywiady potwierdzają, iż przeważającą przyczyną są neurony. Nadal jednak nie wiadomo, w jaki sposób najpewniej następuje załamanie ich przekazu. Rezultatem tego jest powszechne odcięcie się szkraba od społeczeństwa. Tworzy on wewnętrzny świat i się tam zamyka. Oprócz tego nie demonstruje emocji, chociażby na zranienie. W wielu przypadkach przejawia się to w opóźnieniu mówienia czy umiejętności czytania. Inne podstawy, które podają eksperci, to przykładowo urazy okołoporodowe czy przewlekłe zakażenia w niemowlęctwie.

W jaki sposób w takim razie można wspomóc takiego brzdąca? Najistotniejsze zadanie należy bezsprzecznie do rodziców. Ważne, aby nie zostawiać pociechy bez wsparcia. Konsultacja z terapeutą to pierwszy etap. Ważniejszym jest zrealizowanie zaleceń w codziennym funkcjonowaniu. Priorytetowym z nich jest przeprowadzenie terapii behawioralnej. Zakłada ona, aby nakłaniać malucha do interakcji z innymi osobami, jak i wyjaśniać rozmaite emocje.

Pociechy cierpiące na autyzm często są niezmiernie uzdolnione w skonkretyzowanej tematyce. A to na skutek szczególnej zdolności nastawienia na jedną czynność. Mają również ponadprzeciętną pamięć. Ważne wydaje się, aby we wczesnym wieku odszukać w czym maluch zagłębia się najnaturalniej. Takie poznanie umożliwi wyszukanie szkoły, która pozwoli mu doskonalenie erudycji. To następnie z pewnością wywrze wpływ na poprawę funkcjonowania wśród rówieśników, poprzez rozwijanie zdolności z grupą.

Trzeba sobie uprzytomnić, iż pociechy autystyczne są cudowne, a nie dziwne. Obcowanie z nimi będzie niezwykłe dla niejednej osoby. Mimo iż osobiście tego sobie nie uzmysławiają, chcą przebywania z innymi ludzi, szczególnie rówieśnikami. Pomoc terapeuty to tylko część. Najistotniejsze jest jednakże, aby zaakcentować im, iż są jednostką społeczną. Dzięki temu łatwiej wyjdą do ludzi.